Abażur

Nie powinno się zaczynać Nowego Roku od przyjrych faktów. Wiele przykrych rzeczy wydarzyło się mi się w Nowym Roku, m.in. kilkakrotna dewastacja działki. Zaczęło się w noc sylwestrową, dzisiaj ponownie zniszczenia. Nie wiem dlaczego, uwzięto się na moją. Nic tam nie mam, inne o wiele ładniejsze są nietknięte. Jest mi przykro, że są ludzie/nastolatki (są już podejrzenia co do nich), którzy mają wielką uciechę z tego, że zniszczą i rozwalą cudzą własność. Mam się cieszyć, że nie jest spalona (próby już były wielokrotnie). Obiecałam sobie, że nie będę się zalić, ani ubolewać. Tym razem dobrze im już nie życzę i nie wybaczam. Trudno wbrew wychowaniu itd. Jest takie stare przysłowie: Jak Kuba Bogu, tak Bóg Kubie. Albo inne: Co komu zrobisz, to wróci do Ciebie z podwójną siłą. Może to zadziała w tym przypadku i uchroni mój maleńki skrawek trawy od złych ludzi. Ale jest i miły fakt i o tym chcę napisać dzisiaj. Skończyłam pierwszy mój szydełkowy abażur w skali 1:1. Wielkie podziękowania dla Lilliheleny, bo zainspirowała mnie, Syldusi, bo wspierała w chwilach załamania, Balantynie, bo mobilizowała. Jest gotowy, suszy się. Zastanawiam się zgodnie z projektem przyczepić kryształki. Abażur zawiśnie w sypialni, jeśli uda się mężowi przystosować oprawkę. Jak nie to będę szukała nowej do tego stelażu. Jest tochę nietypowy. Stara oryginalna oprawka uległa uszkodzeniu i nie dało sie jej juz naprawić. Kolejny abażur w planie, będzie w kształcie dzwoneczka i wykorzystam jeden z porjektów, które dostałam od Lilliheleny. Dziękuję.